معنی کلمه طاعتگاه در لغت نامه دهخدا طاعتگاه. [ ع َ ] ( اِ مرکب ) طاعتگه. معبد. پرستشگاه. جایگاه عبادت. مقام پرستش : یکی دیر سنگین برافراشتندبجمهور طاعت گهش ساختند.نظامی.الهی در طاعتم باز کن بطاعت گهم محرم راز کن.عبداﷲ هاتفی.|| جایگاه قربانی. محل مخصوص قربانی. منسک. قربانی جای. ( منتهی الارب ).
جملاتی از کاربرد کلمه طاعتگاه تو آن شاهی که طاعتگاه قِسّیسان و رُهبانان به شمشیر صنم وارت چه خالی از صنم داری