طاعت دوست

معنی کلمه طاعت دوست در لغت نامه دهخدا

طاعت دوست. [ ع َ ] ( ص مرکب ) دوستدار طاعت. گوش بر فرمان :
زن پرهیزکار طاعت دوست
با تو چون مغز باشد اندرپوست.اوحدی.

( صفت ) آن که گوش بر فرمان باشد .

بر درش بین هزار فرمان بر سرنهاده برای طاعت دوست

چون تقرب کنی به طاعت دوست چشم و گوش و زبان و مغز تو اوست

زن پرهیزگار طاعت دوست با تو چون مغز باشد اندر پوست