طارم اخضر

ای دل روشن حجاب از طارم اخضر مکن آفتاب خویش را مغلوب نیلوفر مکن

رفعت منبر او گر بیقین نشناسید اولین پایه او طارم اخضر گیرید

شام جم جاه فلک رفعت که از خاک درش گر غباری خواست سر بر طارم اخضر کشید

فسانه ایست زبزم تو ذکر روضه وجنت نشانه ایست ز رای تو اوج طارم اخضر

این فتنه که در نرگس نیلوفری توست در پرده نه طارم اخضر نتوان یافت

تا گلی بر سر شاخ است درین عبرتگاه نزند بر کمر این طارم اخضر دامن

بندگانت پایه بر عرش معلی ساخته پاسبانانت علم بر طارم اخضر زده

غنچه در جامه خود چاک زدن عاجز نیست دل عاشق چه غم از طارم اخضر دارد؟

زهر در کام حسن ریزد و تار و ز جزا ز غمش غلغله بر طارم اخضر فکند

هر که در این طارم اخضر رسید خاک رهت سرمه خورشید دید