معنی کلمه طاء در لغت نامه دهخدا
طاء. ( ع ص ) ( الَ... ) مرد که سیر نشود از آرامش با زنان. کسی که با زنان صحبت بسیار کند. ( آنندراج ). مرد بسیار آرامش کننده با زنان. ( مهذب الاسماء ) ( دهار ).
طاء
طاء. ( ع ص ) ( الَ... ) مرد که سیر نشود از آرامش با زنان. کسی که با زنان صحبت بسیار کند. ( آنندراج ). مرد بسیار آرامش کننده با زنان. ( مهذب الاسماء ) ( دهار ).
جملاتی از کاربرد کلمه طاء
داده دستش به صدق طاء طلب بسته پایش به عشق‌های هرب
خلعت اولاد عباسش بداد طاء و سین بی‌زحمت طاسش بداد
عشق با نفس همسان نشود و نفس با عشق یکسان نگردد، که عشق با دل پیراهن و پوست گردد مرد با خود دشمن و دوست، نفس عاشق و عاء معشوق گردد و پوست محب و طاء محبوب، مرد گرم نفس راکار با نفس افتد و نفس محل مجاهدت است چنانکه گفته اند: