ضرورت وجود امام

معنی کلمه ضرورت وجود امام در دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] بر این که زمین در هر زمان به وجود امام و حجت نیازمند است براهین بسیاری اقامه شده. اما در اینجا جهت اختصار صرفا برخی از دلایلی که خود ائمه علیهم السلام آن را بیان یا تقریر نموده اند، گزینش شده است. چه هر یک از آنها به تنهایی بر مقصود کفایت می کند:
الف ـ ضرورت واسطه میان خدا و خلق:
چون خدا بی واسطه با خلقش ارتباط ندارد برای او سفیرانی در میان خلقش باشند که خواست او را برای مخلوق و بندگانش بیان کنند و ایشان را به مصالح و منافعشان و موجبات تباه و فنایشان رهبری نمایند. ایشان همان پیغمبران و برگزیده های خلق او هستند که از جانب خدای حکیم دانا به حکمت تایید گشته اند. چنین افرادی که حجت خدا بر خلقند همواره باید در زمین حضور داشته باشند. (وافی، کتاب الحجه، باب اضطرار الی الحجه، حدیث 1)
ب ـ نیاز مردم به منبع رفع شک و تردید:
برای رفع تردید و شک لازم است همواره فردی قابل رجوع و مورد اعتماد در میان خلق باشد که از مردم رفع شک و تردید نماید. (وافی، کتاب الحجه، باب اضطرار الی الحجه، حدیث 2)
ج ـ شناخته شدن حق از باطل:
خدا زمین را بدون امام عادل رها نمی کند چرا که اگر این گونه نباشد حق از باطل شناخته نمی شود. (وافی، کتاب الحجه، باب ان الارض لاتخلو من الحجه، حدیث 5 و 6)
د ـ بستن راه احتجاج بر مردم:

جملاتی از کاربرد کلمه ضرورت وجود امام

شیخ مفید (۹۴۸–۱۰۲۲م) (۳۳۶–۴۱۳ق) متکلم شیعه دوازده امامی و محدث و فقیهی بود که از عقاید بنی نوبخت و معتزله بغداد برای شکل‌دادن به نظریه خود استفاده کرد و در تطبیق اندیشه‌های کلامی با احادیث دوازده امامی کوشید. سپس سعی کرد اندیشه‌های شیعه و معتزله را تفکیک کرده و وحی را بر دلیل مقدم دانست. مفید کسی بود که ضرورت وجود امام در هر عصر و عصمت امام و نص را برای فرقه‌های امامیه تعریف کرد.
از نظر الاهیات (علم کلام) شیخ مفید (۹۴۸–۱۰۲۲م) (۳۳۶–۴۱۳ق) بود که اکثر اعتقادات امروزی اثنی عشری را ایجاد کرد. از جمله ضرورت وجود امام در هر عصر و عصمت امام و وجود نص (حدیثی که دلالت بر امامت دوازده نفر از فرزندان علی و فاطمه می‌کند که هریک فرزندان امام قبلی هستند) او منکرین امامت را کافر دانست و امامان شیعه را از انبیا (به استثنای محمد) برتر می‌دانست و امامان شیعه را در اجرا و تغییر احکام مجاز دانست.
از نظر الاهیات (علم کلام) شیخ مفید (۹۴۸–۱۰۲۲ م/۳۳۶–۴۱۳ ق) بود که اکثر اعتقادات امروزی اثنی عشری را ایجاد کرد. از جمله ضرورت وجود امام در هر عصر و عصمت امام و وجود نص (حدیثی که دلالت بر امامت دوازده نفر از فرزندان علی و فاطمه می‌کند که هریک فرزندان امام قبلی هستند) او منکرین امامت را کافر دانست و امامان شیعه را از انبیا (به استثنای محمد) برتر می‌دانست و امامان شیعه را در اجرا و تغییر احکام مجاز دانست.
شیخ مفید (۹۴۸–۱۰۲۲م) (۳۳۶–۴۱۳ق) را مهم‌ترین متکلم شیعه دوازده امامی دانسته‌اند. او از عقاید خاندان نوبختی و معتزله بغداد برای شکل‌دادن به نظریه خود استفاده کرد و در تطبیق دادن نظرات کلامی خود با احادیث دوازده امامی کوشید. او ضرورت وجود امام در هر عصر و عصمت امام و نص را برای فرقه‌های امامیه تعریف کرد و منکرین امامت را کافر و امامان شیعه را از همه انبیا به استثنای محمد برتر می‌دانست. از نظر مفید، امامان می‌توانند در اجرای احکام، مجازات‌ها، و تربیت بشر جای پیامبران را بگیرند.