صروف

تو اگر واقفی به صرف و صروف بدلش کن به بیست و چار حروف

چو از صروف فلکت ماه در آمد به محاق چو از مدار قمرت مهر فرو شد به مدر

به خرمی و به خیر آمدی و آزادی که از صروف زمان در امان حق بادی

احمد به حکم پیمان برخی اشعار احمدا از گوشه و کنار فراهم کرده بود عما قریب به عون الله وارد و نیاز محفل دوست خواهد داشت. فرزندی سید حسین خسته سه چهار نوحه سنگ زنی درهم بسته دور نیست او هم بدین گذار افتد. بیچاره من که جز تهی دستی و لابه بزم دوستان را نوا و نیازی ندارم، ترا به مرتضی علی جناب امیدگاهی حاجی سیدرضا و قبله مهربان حاجی میرزا تقی را به نیابت من ملاقات کن و از هر دو عذر اندیش عقوق تقصیرات و حقوق هم خوارگی شو، که فرط فروماندگی ها از من تا در مرگ گامی بیش نمانده و بعد از این امید صروف طهران واستیفای ملاقات ندارم، شعر:

وین جامه و عمامه تو را از صروف دهر بر فرق و شخص جوشن و مغفر کند همی

فکله الی صروف اللیالی فانه سیأتی ما لم یکن فی حسابه

جز می صرف در جهان،چیست که از صروف او رأی طرب قوی شود، رایت غم نگون بود