صدچاک

از دل صدچاک می بینم جمال یار را بر گلستان دارم از حسرت نگاهی در قفس

چند بردوش افکنم صدجامه بی چاک را همچو گل، یک جامه صدچاک می خواهد دلم

زمن راز دل صدچاک پوشیدن نمی آید زبوی گل، نفس در سینه دزدیدن نمی آید

از صحبت باد سحر ای غنچه بیدل در دست به جز سینه صدچاک چه داری؟

هر قطرهٔ خون بسته ز دم سردی ایام در پیکر صدچاک تو جویا چو انار است

جوانان حسین باجسم صدچاک چو برگ گل فتاده بر سر خاک

در تن زارم جگر صدچاک و دل صد پاره شد بوالعجب گلها شکفت از عشق در گلزار من

بر زمین از صدر زین شد سرنگون با تنی صدچاک و غرق بحر خون

مشو از تیغ رو گردان که چون صدچاک گردد دل سراسر در حریم زلف او چون شانه می گردد

از نفاق فلک و گردش دوران امشب تن صدچاک حسین مانده به میدان امشب