صحراگرد

در بیابان جنون سرگشته‌ام چون گردباد همرهی باید مرا مجنون صحراگرد کو؟

دامن صحرا ز اشک آهوان شد لاله زار روی در حی کرد تا مجنون صحراگرد ما

چرا ای گردباد امروز می گردی ز دنبالم ز خود رم کرده ام مجنون صحراگرد را مانم

سایه‌پرور ساخت صد مجنون صحراگرد را رایتی کاندر بیابان جنون افراختیم

ز امتحان تو شد کوه طور صحراگرد دل ضعیف مرا تاق امتحان تو نیست

گروهی سر به سر مجنون و مجهول بیابانی و صحراگرد چون غول

شمع ایمن کز فروغش کوه صحراگرد شد روزگاری شد که پنهان در ته سرپوش ماست