صبر ایوب

و گفت: صوفی آنست که دل او چون دل ابراهیم سلامت یافته بود از دوستی دنیا و بجای آرنده فرمان خدای بود و تسلیم او تسلیم اسمعیل و اندوه او اندوه داود و فقر او فقر عیسی و صبر او صبر ایوب و شوق او شوق موسی در وقت مناجات و اخلاص او اخلاص محمد صلی الله علیه و علی و سلم.

مرد را شاید در محنت روزافزون صبر ایوب نبی لختی برخواند

درد را لذت فروش سخت جانی کرده ای جان بیتابی فدای صبر ایوب تو باد

استخوانم طعمهٔ زاغ و زغن شد در فراق آن مسیحا گو نظر کن صبر ایوب مرا

خبر یوسف گمگشته ز گرگان پرسند صبر ایوب بلا دیده ز کرمان طلبند

وعده تو وفا شود لیکن صبر ایوب و عمر نوحم نیست

فرصتت بادا که می‌باید ستمکاری چنین این قرار و طاقت و این صبر ایوب مرا

دانش خضر و نعمت قارون صبر ایوب و زندگانی نوح

با چنین خو که تو داری پسرا، گر به مثل صبر ایوب مرا بودی گشتی سپری

شور این سر داد صبر ایوب را آن بلا و محنت دل کوب را