صبحدمان

باده صاف و باد صبحدمان می دهد نکهت عبیر مرا

هر شام ز غم غنچه دلتنگم هر صبحدمان چو گل، پریشانم

ور، وی ز گریبان کف رخشنده برآورد تو صبحدمان ماه برآری ز گریبان

باشد شبی که تا به سحر راز گویمش و آن راز گفته صبحدمان باز خواهمش

گویم همه شب ز شام تا صبحدمان ای دولت طاهر علی باقی مان