صبح فام

ناخن سیمین سمن صبح فام برده ز شب ناخنهٔ شب تمام

وز، دیگ سینه ی عدو و کاسه دماغ شمشیر صبح فام تو را، وجه چاشته

یوسف من گرگ مست باده به کف صبح فام وز دو لب باده رنگ سرکه فشان از عتاب

چه شد که بادیه بربود رنگ خاقانی که صبح فام شد از راه و شام‌گون آمد