صاحب عیار

معنی کلمه صاحب عیار در لغت نامه دهخدا

صاحب عیار. [ ح ِ ] ( ص مرکب ، اِمرکب ) آنکه صحت عیار مسکوکات دولتی را نگاه دارد.
صاحب عیار. [ ح ِ ] ( اِخ ) محمدبن علی ، ملقب به قوام الدین ( خواجه... ). در دستورالوزراء آمده است که چون پادشاه جهان مطاع شاه شجاع رایت سلطنت و اقتدار برافراشت زمام امور ملک و مال رادر قبضه اقتدار خواجه قوام الدین نهاد و به اندک زمانی خدمت خواجه در وزارت و نیابت به نوعی ترقی کرد که هیچ یک از امراء و ارکان دولت را در تمشیت مهمات مملکت دخل نماند، بلکه جناب وزارت مآب بخلاف رأی شاه شجاع نیز مرتکب سرانجام بعضی از مهام شد. در آن اثناءجمعی از اضداد، فرصت یافته به عرض شاه شجاع رسانیدند که وزیر پرتزویر داعیه غدری در ضمیر دارد. بعد ازتفتیش و تفحص صدق مقال آن جماعت بر رای صواب نمای شهریاری واضح شده ، در ذوالقعده سنه اربع و ستین و سبعمائه ( 764 هَ. ق. ) جناب وزارت مآب مؤاخذ و مقید گشت و محصلان بعد از تعذیب و شکنجه فراوان او را قطعه قطعه کرده ، هر پاره ای را به ولایتی فرستادند. ( دستورالوزراء صص 247 - 248 ). و هم او در حبیب السیر آرد که درذوالقعده سنه اربع و ستین و سبعمائة ( 764 هَ. ق. ) خواجه قوام الدین صاحب عیار را که اعتبار بسیار پیداکرده ، نسبت به امرا و اعیان تعظیم ( ؟ ) و تکبر میورزید بلکه گاهی بی مشورت پادشاه به فیصل مهمات اقدام میکرد مؤاخذ و مقید گشت و بعد از تعذیب فراوان دست سیاست شاه شجاع بساط حیاتش درنوشت. ( حبیب السیر جزء دوم از ج 3 ص 92 ). ابتدای وزارت خواجه در سال جلوس شاه شجاع یعنی 760 هَ. ق. بوده و بنابراین پنج سال وزارت شاه شجاع را عهده دار بود. خواجه حافظ در یک قصیده و دو غزل و دو قطعه وی را ستوده است. ( حافظ شیرین سخن ص 284 ). و رجوع به تاریخ مغول ص 400، 426، 447 شود. واینک مطلع قصیده حافظ که در آن وی را ستوده است :
ز دلبری نتوان لاف زد به آسانی
هزار نکته در این کار هست تا دانی...
قوام دولت و دنیا محمدبن علی
که می درخشدش از چهره نور یزدانی.
و مطلع و مقطع غزل این است :
آنکه رخسار ترا رنگ گل ونسرین داد
صبر و آرام تواند به من مسکین داد...
در کف غصه دوران دل حافظ خون شد
از فراق رخت ای خواجه قوام الدین داد.
و در غزل دیگر که با مطلعذیل آغاز میشود: به حسن خلق و وفا کس به یار ما نرسد، گوید :
هزار نقد به بازار کاینات آرند
یکی به سکه صاحب عیار ما نرسد.

معنی کلمه صاحب عیار در فرهنگ فارسی

محمد بن علی ملقب به قوام الدین (خواجه ) از رجال دوره مظفری ( مقت. ۷۶۴ ه.ق . ). امیر مبارز او را در سال ۷۵٠ بوزارت و ملارمت و تربیت پسرش شاه شجاع انتخاب کرد و او در ۷۵۲ بعنوان شاه شجاع در ۷۵۵ بعنوان نایب السلطنه معرفی شد . و در ۷۵۶ بسمت قائم مقامی شاه شجاع فرمانفرمای کرمان گردید. پس از جلوس شاه شجاع وی صاحب عیار را بوزارت برگزید . هنگامی که شاه یحیی برادرزاده شاه شجاع بیزد رفته طغیان نمود شاه شجاع با صاحب عیار و لشکری فراوان از شیراز بقصد یزد حرکت کرد و خود در ابرقو بماند و خواجه را محاصره یزد فرستاد. وزیر شاه شجاع شهر را در حصار گرفت و چون کار بر مردم و شاه یحیی تنگ شد شاه یحیی مراسلاتی پیش عم خود بابرقو فرستاد و از در عذر خواهی و عجز و الحاح در آمد و شاه شجاع او را بخشود و خواجه قوام الدین را باز خواند و بشیراز برگشت . در مراجعت بشیراز جمعی از مخالفان خواجه قوام الدین که از حشمت و ترقی او در حسد بودند او را پیش شاه شجاع بنفاق متهم کردند . شاه هم ویرا بقتل رسانید و وزارت خود را در عهده امیر کمال الدین رشیدی قرار داد. مجموعا وی ۵ سال وزارت داشت . خواجه حافظ این امیر محتشم را ستوده است .
آنکه صحت عیار مسکوکات دولتی را نگاه دارد

جملاتی از کاربرد کلمه صاحب عیار

کس به معیارم نمی آرد سخن هین محک صاحب عیار و هین زرم
همچون خلیل از آتش کی غم خورد نسیمی زر خالص است اینک صاحب عیار با من
زمانه گر نه زر قلب داشتی کارش به دست آصف صاحب عیار بایستی
هزار نقد به بازار کائنات آرند یکی به سکه صاحب عیار ما نرسد
خزان ز برگ رزان زر زند بسکه او به دست باد که صاحب عیار بستان است