شاپوری

یا چو شاپوری و چون بهرام گور عاقبت افتی تو اندر دام گور

عمر و طربت هر دو با فزونی باد عالم همه شاپوری و فضلونی باد

که نقش بند طبیعی، بدست شاپوری ببردن دل هر کس نشسته پنهانی

همچو شاپوری که جان نو برد مژده شیرین بر خسرو برد

نیامد پیکی از دلدار فایز نه شاپوری ز ملک من در آمد

چون عطا بخشی جهان پر زر شاپوری شود چون سخن گویی جهان پر لؤلؤ مکنون بود

سائلان را دیبه زربفت شاپوری دهد از عمانی درهم و دینار شاپوری دهد