شاه دین

بگویید بامن که با شاه دین چه اندیشه دارید دراین زمین

رفتیم سوی شاه دین با جامه‌های کاغذین تو عاشق نقش آمدی همچون قلم در رنگ شو

در لب آب روان روح روان شاه دین تشنه لب سر می دهد با تشنگی سر می کند

که هرکه بندگی شاه دین پناه کند شود نصیبش جنات تحتها الانهار

قطب عالم،امام دین و هدا شاه دین شیخنا و مولانا

بود حیدر آن محمد را رفیقی کاردان هست شاه دین محمد را وزیری پیش بین

یادم آمد آن زمان، کز صدر زین شاه دین افتاد بر روی زمین

ای شاه دین پناه که در وصف تو نبی فرمود شهر علمم و باشد علی درا

به حکم شاه دین بر کوفه رفتن چون مصمّم شد بساط خرّمی برچیده و ماتم فراهم شد

نه هرکس می توان نایب مناب شاه دین گردد که نتوان ذرّه شد خورشید و نه شبنم توان یم شد