شامگاهان

بپوشد همی کوهسار کبود به ابر سیه شامگاهان بدن

آتشی را که کند روزه همه روزه بلند شامگاهان بیکی لحظه کند پست فقاع

کارداری براند گرم به‌دشت شامگاهان به قریه‌ای بگذشت

چنان که صبح هنگام و شامگاهان آنچرا که جویائی، بهر تو آورند