ساقی کوثر

زان می زدست کس نستانی که از نخست دستی بدست ساقی کوثر نهاده یی

چون تویی مولای من یا ساقی کوثر چه باک سنگ اگر بارد بود چون پنبه بر مینای من

لبریز مهر ساقی کوثر بود دلم شکر خدا که صاف محبت به جام ماست

بر شط فرات آن به سزا ساقی کوثر خاکم به دهان با لب خشک و مژه تر

دست لطف ساقی کوثر مگر بگشایدش نامهٔ دل سر به مهر آرزوها مانده است

در غدیرخم پی انعام عام ساقی کوثر بکف بگرفته جام

ساغر ز دست ساقی کوثر کشد مدام آن کز زلال چشمه ی تحقیق شاربست

نمی ترسم زعصیان با ولای ساقی کوثر که از دریای رحمت مایه دامان ترم دارد

بآتش دل درویش هیچکس چو نبخشد مگر که ساقی کوثر کند زلطف شفایت

حیدر و صفدر تویی، ساقی کوثر تویی خواجه قنبر تویی، شاه سلام علیک