زخم خورده

ای عالم فراغ، مروت، که هست زان جان های زخم خورده ز پی دوان هنوز

عنان تافت زو زخم خورده سوار بیامد به درگاه سالار زار

چو زد پلنگ شب و روزت آب وحدت جوی که زخم خورده او را گریز نیست ز آب

می جست چو صید زخم خورده از صیدگران کناره کرده

بی روی تو نگاهم صیدیست زخم خورده مژگان بود به چشمم تیر خلیده بی تو

لیک اگر دو کون را سوخته‌ای کنی ازو آدم زخم خورده را نیست امید مرهمی

بردند داغ فتنه ی آخر زمان بخاک مرغان زخم خورده ی مفتون کربلا

پیچید چو مار زخم خورده افتاد چو مور نیم مرده

دل مجیر چو زر زخم خورده باد اگر معلق از غم هجرانش چون ترازو نیست

من زخم خورده جایی نگذشتم ای فغانی که چو سایه سیل خونی نشد از پِیَم روانه