زبان بسته

نه طفل زبان بسته بودی ز لاف؟ همی روزی آمد به جوفش ز ناف

باده گیران زبان بسته گشادند زبان باده خوران پراکنده نشستند بهم

نای بی‌گوش و زبان بسته گلو از ره چشمش فغان برخاسته

نه آوای مرغ و نه هُرّای دد زمانه زبان بسته از نیک و بد

زنان را به کردار مردان چه کار زبیهوده گفتن زبان بسته دار

تا ز لاف نیکویی گل را زبان بسته شود تو ز باغ حسن خود یک غنچه بگشا در بهار

نه آوای مرغ و نه هرای دد زمانه زبان بسته از نیک و بد

صف دشمن، زبان بسته شکست لب خاموش ذوالفقار دل است

ربوده دزد شب هوش عسس را زبان بسته جرس جنبان جرس را

به این خیرگی خوش عنانی مکن زبان بسته ای، ترجمانی مکن