زاد و بوم

چون ز مژگان برگشایم خون بدرد زاد و بوم ارغوانی حله پوشد خاک مشک اندای او

گر ز سر کار خویش آگه شدی چون دیگران شهد و زهر و کفر و دین را زاد و بوم دین مکن

بدو گفت ای هنرمند هنر جوی مرا از زاد و بوم خویش برگوی

ز زاد و بوم و خان و مان فتادن ز دست این بدست آن فتادن

و آن را که بر مراد جهان نیست دسترس در زاد و بوم خویش غریب است و ناشناخت

نداند کسی اصل ایشان درست که چون بودشان زاد و بوم از نخست

هرگه که ز زاد و بوم رستیم بینی که ز مرد زاده باشیم

مهر زاد و بوم بر جانشان تند کاهلی و جهلشان بر من زند

وگر پارسی باشدش زاد و بوم به صنعاش مفرست و سقلاب و روم