لؤلؤ و مرجان

خواجه بوالقاسم عمید سید آن کز نعت او شعرهای عنصری پر لؤلؤ و مرجان کنی

پرده لؤلؤ کند مرجان برغم جان من تا دو جزع من ز غم پر لؤلؤ و مرجان کند

فرازش عنبر و عود نشیبش لؤلؤ و مرجان هوا یش صافی و روشن زلالش عذب و جانپرور

پی ایثار او لعل و عقیق و لؤلؤ و مرجان مرا از اشک خون آلود دامن دامنست امشب

گوهر پاک بباید که شود قابل فیض ورنه هر سنگ و گلی لؤلؤ و مرجان نشود

ای خط سبز ترا عنبر و ریحان بنده درج یاقوت ترا لؤلؤ و مرجان بنده

لؤلؤ و مرجان ز درج دیده می ریزم همی روز و شب از اشتیاق لؤلؤ و مرجان تو

یارب،این بحر غم عشق عجایب بحریست! موج این بحر همه لؤلؤ و مرجان باشد

کف بحر آرد بر سر خس و خاشاک و تراست بحر کفّی که ورا لؤلؤ و مرجان بر سر

بیجاده گون شد از تف گرما و تشنگی یاقوت و لعل و لؤلؤ و مرجان مصطفی