قادسیه

ابن جوزی از شفیق بلخی نقل کرد که: به سال یکصد و چهل و نه بهر حج گزاردن بیرون شدم و به قادسیه فرود آمدم. در آن جا جوانی زیباروی و گندمگون را دیدم در جامه ای پشمین و روی پوشی و نعلینی در پا که از مردمان دورتر بنشسته بود.

نقلست که شبی اهل قادسیه شنیدند که دوستی از دوستان خدای خود را در وادی شیران باز داشته است او را دریابید خلق جمله بیرون آمدند و بوادی سباع رفتند دیدند نوری را که گوری فرو برده بود ودر آنجا نشسته و گرد بر گرد او شیران نشسته شفاعت کردند و او را به قادسیه آوردند پس از آن حال سئوال کردند گفت: مدتی بود تا چیزی نخورده بودم و درین بادیه بودم چون خرمابن بدیدم رطب آرزو کردم گفتم هنوز جای آرزو مانده است در من درین وادی فروآیم تا شیرانت بدرند تا بیش خرما آرزو نکند.

صدام حسین با برجسته‌سازی چهره عربی اسلام، مثل تأکید بر تبار عربی محمد، زبان عربی قرآن و جایگاه شهرهای مقدس اسلام در کشورهای عربی، تلاش کرد نقش ایران و ایرانیان را در منطقه کمرنگ سازد و اعراب را از آن‌ها برتر بداند. بعدها، با تأکید برتری اعراب بر ایرانیان، او جنگ خود علیه ایران را جنگ قادسیه دوم خواند.

جنگ ایران و عراق یا جنگ هشت‌ساله (در ادبیات جمهوری اسلامی: جنگ تحمیلی و دفاع مقدّس؛ در منابع عربی و غربی: جنگ اول خلیج فارس) که در عراق با نام قادسیه صدام از آن یاد می‌شد، طولانی‌ترین جنگ متعارف سده بیستم میلادی و دومین جنگ طولانی این قرن پس از جنگ ویتنام بود که نزدیک به هشت سال به طول انجامید.

استان قادسیه (به عربی: محافظة قادسیه) یکی از استان‌های هجده‌گانه کشور عراق است.

بدو گفت رو با سپاهی دمان به سر منزل قادسیه بمان

فرستاده ی بگرفت و منزل برید بدو گشت چون قادسیه پدید

با شیاطین کین کشیم از خنجر توفیق حق چون ز قادسیه سوی عقبهٔ شیطان شویم

او در جایی از این کتاب در مورد دلبستگی ایرانیان و پشتیبانی آنها از حسین بن علی به نقل از ابوعلی سیمجور ذکر می‌کند که «عده‌ای از ایرانیان کوفه به سوی قادسیه رفتند و به کربلا رسیدند و خود را به امام حسین رساندند. امام حسین گفت: پس بدانید که من و کسانی که نسبت به من وفا دارند فردا کشته خواهیم شد و شما از راهی که آمده‌اید برگردید تا کشته نشوید… ایرانی‌ها گفتند: کشته شدن همراه تو برای ما سعادت است.»

بگفتا شوید ای دو زیبا جوان ازین ره سوی قادسیه روان

سنان را که زی بصره بودی روان گرفتند در قادسیه گوان