معنی کلمه غرشت در لغت نامه دهخدا
غرشت پلنگ دولت تو
بر شیردلان دریده خفتان.خاقانی.بحری که عید کرد براعدا به پشت ابر
از غره اش درخش و ز غرشت تندرش.خاقانی ( دیوان ص 230 ).لشکری دیده شبیخون برده بر دیوان روس
از کمین غرشت شیر سیستان انگیخته.خاقانی.|| آواز شیهه اسب را گویند خصوصاً. ( برهان قاطع ) ( شرفنامه منیری ) ( از فرهنگ شعوری ). || صدای خر. ( ناظم الاطباء ). || خشم آلوده شدن و غریدن. ( آنندراج ).
غرشة. [ غ َ ش َ ] ( ع اِ ) یکی غَرش ، میوه درختی. ( اقرب الموارد ). رجوع به غرش شود.