غتفره

معنی کلمه غتفره در لغت نامه دهخدا

غتفره. [ غ ُ ف َ رَ / رِ ] ( ص ) غت. غُتفر. نادان. جاهل. احمق. ابله. ( برهان قاطع ). گول و احمق. ( فرهنگ رشیدی ). گول و نادان.( آنندراج ). سفیه. مقابل زیرک. غُدفَره :
جملگی را خیالهای محال
کرده مانند غتفره به جوال.سنائی ( از انجمن آرا ).ندیدم چو تو من به کوه و دره
یکی بینوا، خام بس غتفره.( فرهنگ اوبهی ).دهقان ، امام غاتفری ، مهتر سره
در منت تواند چه زیرک چه غتفره.سوزنی. || زناکننده. زانی. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) :
خاک بشهوت مسپر چون ستور
تا نه زنت غتفره گیرد نه پور.انوری ( از فرهنگ رشیدی ) ( از آنندراج ).|| پلیدطبع. ( برهان قاطع )( ناظم الاطباء ).
غتفره. [ غ َ ف َ رَ ] ( ص ) همان غُتفره است. ( از فرهنگ رشیدی ). رجوع به غُتْفَره شود.

معنی کلمه غتفره در فرهنگ عمید

۱. ابله، احمق، نادان.
۲. بدکار: دهقان، امام غاتفری، مهتر سره / در مِنّت توانَد چه زیرک چه غتفره (سوزنی: ۸۳ ).

معنی کلمه غتفره در فرهنگ فارسی

۱ - غت : جملگی راخیالهای محال کرده مانند غتفره بجوال . ( حدیقه ) ۲ - زنا کننده زانی . ۳ - پلید طبع .
همان غتفره است بنقل فرهنگ رشیدی

جملاتی از کاربرد کلمه غتفره

خاک به شهوت مسپر چون سپهر تا نه زنت غتفره گیرد نه پور
جملگی را خیالهای محال کرده مانند غتفره به جوال