غالیه مو

نه که هر سرو قدی دل برد از دست کسی سرو سیمین بدنی غالیه مو می باید

چون دل بستم به زلف آن غالیه مو بگشود و برم گشود از تندی خو

بی دل نشد ار دل به بت غالیه مو داد گویی مگر آن دل که ز من برد به او داد