عاقبتم

از تیغ جفا عاقبتم کشتی و کاش زآغاز ترا من امتحان میکردم

پست کردی به رهش عاقبتم عذر چه گویم تا بدین پایه ندانستمت ای بخت بلندی

گفتم که مگر عاقبتم محمودست بیچاره جهان طالع مسعودش نیست

«و ان عاقبتم و اگر پاداش کنید کسی را «فَعاقِبُوا بِمِثْلِ ما عُوقِبْتُمْ بِهِ» بهم چندان پاداش کنید که او کرد «وَ لَئِنْ صَبَرْتُمْ» و اگر شکیبایی کنید و فرا گذارید، «لَهُوَ خَیْرٌ لِلصَّابِرِینَ (۱۲۶)» آن به است شکیبایان را.

نه کنج عافیتم هست بی دل آزاری نه گنج عاقبتم هست چون تن آسانی

از دنیی و از عاقبتم با تو گریز است عشق است کز او نیست به سر در همه حالی

با تو در هر ندبم دست عمل جان بازیست ببری یا ببرم؟ عاقبتم تعیین کن

از عاقبتم مپرس تا جان در زاویه عدم نیاید

خون دلم چنین که دو لعل تو میخورند دل رفت و رخنه عاقبتم در جگر کنند

میکشد عاقبتم درد غم عشق حبیب بود آیا که کند چاره این درد طبیب