ظهرها

آن یکتا موی مژگان چشم بنده را گواهی دهد، یقول اللَّه تعالی: تکلمی یا شعرة جفن عین عبدی فاحتجی عن عبدی ای موی مژگان چشم بنده مؤمن من بیار حجّت از بهر بنده من، گوید: بار خدایا گواهی دهم که از بیم عقوبت تو و در آرزوی دیدار تو بسیار گریست، اللَّه گوید: راست می‌گویی و من می‌دیدم، آن گه گوید: این بنده را بگواهی یک تا موی آمرزیدم و منادی ندا کند هذا عتیق اللَّه بشعرة، این سخن گفتن اندامهای بنده ازان غیبهاست که بر خرد آدمی پوشیده است و بر خواست اللَّه حوالت است و در توان وی آن را جای است، نادر یافته پذیرفته و آن را گردن نهاده، و هم ازین باب است که فردا زمین بر بنده گواهی بر کردار وی دهد، و ذلک فی قوله: «یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها» ای تشهد علی کلّ عبد و امة بما عمل علی ظهرها و هم ازین باب است که اللَّه در قرآن دوزخ را خشم گفت «تَکادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ»، و آسمان و زمین که اللَّه را پاسخ داد: «قالَتا أَتَیْنا طائِعِینَ»، همچنین تسبیح جمادات و چیزها که جان ندارد چون صحرا و کوه و دریا و درختان و باد و باران و امثال آن این همه آنست که عقل می‌نپذیرد و دل از ان می‌شورد و دین آن را می‌پذیرد و اللَّه آن را گواهی میدهد مؤمنان بجان و دل قبول میکنند و نادر یافته می‌پذیرند کما قال تعالی: امرنا لنسلم لرب العالمین.

او در جوانی دانشجویی پرجنب وجوش و بی‌قرار بود. با وجود یک سال مطالعه در دانشگاه گوتینگن در سال ۱۷۸۹ به گیاه‌شناسی علاقه‌مند شد و شروع به جمع‌آوری گیاهان کرد. در زمان حضور در مدرسه عالی استخراج معدن در فرایبرگ در سال‌های ۱۷۹۰ تا ۱۷۹۲ صبحها در معدن کار می‌کرد و بعد از ظهرها در کلاس درس حضور می‌یافت و قبل از غروب آفتاب برای بررسی گیاهان به حومه شهر می‌رفت.

از مارس سال ۱۸۸۵، شاهزاده یوشیهیتو به قصر آیاما نقل مکان کرد، جایی که صبح‌ها به او آموزش خواندن، نوشتن، حساب و اخلاق و بعد از ظهرها تمرین ورزش داده می‌شد، اما پیشرفتش به علت تب‌های مکرر و سلامت ضعیف شاهزاده کند بود. از سال ۱۸۸۶، او همراه با ۱۵–۲۰ همکلاسی‌های انتخاب شده اش از سطح اوکه و رتبه بالاتر کازوکو به عنوان مقام سناتوری در یک مدرسه خاص به نام گوگاکومونشو درون کاخ آیاما آموزش داده شد.