ظلمنا

ربنا انا ظلمنا گفت و بس چونک جانداران بدید از پیش و پس

از پی خجلت آدم از دل و جان بر درت ربّنا ظلمنا خوان

به تائبان موفق که در رسند به عفو ز گفت شان چو ظلمنا رسد به انفسنا

ربنا انا ظلمنا گفت و آه یعنی آمد ظلمت و گم گشت راه

ربنا انا ظلمنا سهو رفت رحمتی کن ای رحیمیهات رفت

از پدر آموز ای روشن‌جبین ربنا گفت و ظلمنا پیش ازین

ورد او ربنا ظلمنا بود مدتی باز در تمنا بود

امید خلعت ثم اجتباه هم دارم که روز و شب شده ام ربنا ظلمنا خوان

ولی لاحول و آنگه بازگشتت نیز مور وثیست ظلمنا ربنا گویان بمهجوری و گریانی

بغیر از ربنا انا ظلمنا نباشد نغمه قلب حزینم