طغری

که طغری به شاخی برآویختست کنون بازدارش بگیرد به دست

چو طغری پدید آمد آن پیر گفت که ای بر زمین شاه بی‌بار و جفت

بزد طبل و طغری شد اندر هوا شکیبا نبد مرغ فرمانروا

همه توقیع‌ها را کرد باطل لبش از مشک چون طغری برآورد

ز دیدارشان چشم او خیره شد ز باز و ز طغری دلش تیره شد

همی خواندش شاه طغری به نام دو چشمش به رنگ پر از خون دو جام

به برزین چنین گفت شاه جهان که امروز طغری شد از من نهان

چه اندر صدر تو دیوان طغری چه اندر دست دیوان خاتم جم

فتاده غو طبل طغری در ابر گریزان ز گرد سواران هژبر