طبیبانه

بگذار به هذیان تو طفلانه بخندند ما هم به تب طفل طبیبانه بگرییم

پیش ما مرگ به از ناز طبیبانه بود خلوت خاک به آغوش مسیحا مفروش

گر طبیبانه نیایی به سر خستهٔ هجر اگر امروز نه فردا به یقین می‌گذرد

شه طبیبانه به بالین آمدش دُرفشان از چشم خونین آمدش

دگر باره بگفتش کای خردمند طبیبانه در آموزم یکی پند

هم رحمت رحمانی هم مرهم و درمانی درده تو طبیبانه آن دافع صفرا را