ز پس

تو رفتی و ز پس رفتن تو از غم تو خدای داند تا من چگونه خواهم بود

رخنه در سد سکندر کند آسان صائب هر که آید ز پس پرده پندار برون

دولت اندر پیش و پیروزی ز پس نصرت اندر قلب و عصمت بر جناح

چون راه نفس بسته شد اندیشه مکن زانحال که وارثی ز پس خواهد بود

میان وصل و هجر امروز چون صبحست حال من ز پیشم شب چه می بینی که خورشیدی ز پس دارم

پرده ای نو ز پس پرده بساخت چنگ را هم به همان پرده نواخت

گر به این رنگ برآید ز پس پرده بهار صائب از توبه محال است پشیمان نشود

بی تو با خود نیم ای دوست ولیکن چه کنم هست دشمن ز پس و پیش و چپ و راست مرا

پای یالیت ز پس دست مناجات ز پیش کای بهستی تو بر هرچه وجودست گواه

علم‌های الهی ز پس کوه برآمد چه سلطان و چه خاقان چه والی و چه والا