راکتور

الکتریسیته دو فرانس (ئه ده اف) – شرکت اصلی تولید و توزیع برق این کشور - ۵۶ راکتور قدرت این کشور را مدیریت می کند. ئه ده اف به طور قابل ملاحظه ای متعلق به دولت فرانسه است و حدود ۸۵ درصد سهام آن در اختیار دولت است.

همچنین سازمان انرژی اتمی ایران و راکتور تحقیقاتی تهران در شمال این محله قرار دارد.

راکتور مورد استفاده در نیروگاه چرنوبیل روسیه از این نوع بود که در تاریخ ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ (۶ اردیبهشت ۱۳۶۵) دچار حادثه شد.. تا امروز همچنان ۸ راکتور آر‌بی‌ام‌کی در روسیه درحال استفاده هستند.

در انتاریو پرجمعیت‌ترین استان کشور، شرکت انتاریو هایدرو (متولی تولید و توزیع برق) بین سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۹۳ میلادی ۱۸ راکتور کاندو و با ظرفیت ۱۱٬۹۹۰ مگاوات در سه محل متفاوت: پیکرینگ، دارلینگتون و براوس احداث کرده‌است.

پس از پایان مذاکرات سه کشور فرانسه ، روسیه و آمریکا با ایران در مورد تامین اورانیوم مورد نیاز راکتور تحقیقاتی ایران،محمد البرادعی این مذاکرات را «بسیار سازنده» خواند. علی اصغر سلطانیه، نماینده ایران از اظهار نظر درباره نتیجه مذاکرات خودداری کرد. بی‌بی‌سی فارسی

در سال ۲۰۰۷ برخی رسانه‌ها مدعی شدند که اردشیر حسین‌پور دانشمند اتمی ایرانی، بر اثر مسمومیت رادیواکتیو درگذشته است اگرچه این ادعا توسط مقامات ایران رد شده است. در سال ۲۰۱۱ نیز شماری از دانشمندان ادعا کردند که با زیان‌های جدی وارد شده از سوی ویروس استاکس‌نت بر نیروگاه بوشهر، هیچ‌گونه تضمین بر کارکرد ایمن راکتور نمی‌توان داد و مقام‌های ایران و روسیه بحث ایمنی راکتور بوشهر را جنگ روانی غرب دانستند. مقایسه‌شدن نیروگاه بوشهر با چرنوبیل نیز قابل توجه بوده است؛ اگرچه اعلام شد که این دو متفاوت هستند.

در سال ۲۰۲۰ ، وزیر انرژی الیزابت بورن اعلام کرد که دولت در مورد ساخت هیچ راکتور جدیدی تصمیم نمی گیرد تا اینکه فلامنویل ۳ پس از سال ۲۰۲۲ شروع به کار کند.

در فرایند الکترومغناطیسی، یک میدان مغناطیسی ذرات باردار را بر اساس جرم منحرف می‌کند. این فرایند نه از نظر علمی ظریف و نه از نظر صنعتی کارآمد بود. در مقایسه با یک نیروگاه انتشار گازی یا یک راکتور هسته‌ای، یک نیروگاه جداسازی الکترومغناطیسی مواد کمیاب‌تری مصرف می‌کند، برای کار به نیروی انسانی بیشتری نیاز دارد و هزینه بیشتری برای ساخت آن خواهد داشت. با این وجود، این فرایند تأیید شد زیرا مبتنی بر فناوری اثبات شده بود و بنابراین نشان دهنده ریسک کمتری بود. علاوه بر این، می‌توان آن را به صورت مرحله ای ساخت و به سرعت به ظرفیت صنعتی دست یافت.

دیگر روش برای تولید هیدروژن از هیدروکربنها بدین گونه است که با حرارت دادن هیدروکربنها بدون هوا که طی این فرایند، هیدروکربنها شکسته شده و به هیدروژن و کربن جامد تجزیه می‌شوند. از مزایای این فرایند شکست حرارتی این است که هیدروژن با خلوص بالایی تولید می‌گردد و از معایب آن هم وجود کربن جامد است که باید از راکتور خارج شود. بااضافه کردن هوا به راکتور داغ، کربن به صورت دی اکسیدکربن از سیستم خارج می‌شود.