راه جو

مذهب شه را بدان و راه جو تا که باشد علم شرع تو نکو

از ایشان راه جو تا ره نمایند که ایشانت در این سر گشایند

مشتاق گل به بوی تو بیند چو بسته در از راه جو چو آب به گلزار دررود

به صاف صبح نگه کن سر سبو بگشا دهان چشمه گشادند راه جو بگشا

خیز، ای صبای مشک بو، بر گلرخ من راه جو حال من مسکین بگو، در خدمت جانان من

من بدم شاهی ز دور آفرین راه جو و راه دان و راه بین

بس که خاک این چمن سرگشتگی می آورد آب را از چشمه باید راه جو پرسید و رفت