راجان

عیش و حضوری در جهان دارم که کس ندهد نشان زیراکه شاه عشق راجان ودلم مأوا شدست

عشق آمد و جان من فراجانان داد معشوقه ز جان خویش ما راجان داد

مرد صاحب نظر از کوی تو آسان نرود هر که راجان بود، از خدمت جانان نرود