ذوالنورین

که باو دم کم زنید از هر کجی گشته ذوالنورین با منِ ملتجی

کمینه خادمانت را ندای ایزدی آمد که فاروق فریقینی و ذوالنورین فرقانی

گر او نبود محرک یقتل ذوالنورین چرا نمود از و اهل فته استمداد

چو ذوالنورین هم از خانه دان بود چگونه منکر صدقش توان بود

چونکه فاروق از جهان بیرون شتافت حکم در ایّام ذوالنورین یافت

چون خلیفه بود عثمان در جهان خوانده ذوالنورین خلق او را عیان

اگر حلم و حیا گشتی مصور ز ذوالنورین بودندی منور