ذهبت

و قیل زرقا ای عمیا یخرجون من قبورهم بصراء کما خلقوا اوّل مرة و یعمون فی المحشر. و انّما قال «زُرْقاً» لانّ السواد یزرق اذا ذهبت نواظرهم.

عَلَیْها یَظْهَرُونَ ای یعلون و یرتقون، یقال: ذهبت علی السطح اذا علوته، قال النابغة:

و الی هذا ذهبت عائشة و جماعة عظیمة من الأئمة انّ السّاحر یقتل حیث یوجد. و امّا الشافعی فیقول: یقتل السّاحر اذا تبیّن منه القتل بسحره.

فقال المقداد بن اسود: اما و اللَّه لا نقول کما قال قوم موسی: «فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّکَ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ»، و لکنا نقاتل عن یمینک و شمالک و من بین یدیک و من خلفک، و لو خضت بحرا لخضنا معک، و لو تسنّمت جبلا لعلوناه معک، و لو ذهبت بنا الی برک الغماد لتابعناک. فلما سمعها اصحاب رسول اللَّه (ص) بایعوه علی ذلک، و رأیت رسول اللَّه اشرق وجهه لذلک و سره. موسی چون آن عصیان ایشان دید و سر در نهادن در طغیان خویش، دعا کرد، گفت: رَبِّ إِنِّی لا أَمْلِکُ إِلَّا نَفْسِی وَ أَخِی، یعنی و اخی ایضا لا یملک الا نفسه، و قیل معناه: لا املک الا نفسی، و لا املک الا اخی، و این از بهر آن گفت که برادر وی مطیع وی بود، و کان یملک طاعته. موضع اخی بر قول اول رفع است و بر قول دوم نصب.