ذاریات

معنی کلمه ذاریات در لغت نامه دهخدا

ذاریات. ( ع ص ، اِ ) ج ِ ذاریة. بادهای برافشاننده. بادهای افشاننده. بادها که چیزها را ببرد.
ذاریات. ( اِخ ) نام سوره پنجاه و یکمین از قرآن کریم. و آن مکیة و دارای شصت آیت است ، پیش از سوره طور و پس از سوره ق.

معنی کلمه ذاریات در فرهنگ عمید

۱. [جمعِ ذاریَة] [قدیمی] پراکنده کنندگان.
۲. [قدیمی] بادهای پراکنده کننده، بادها که چیزهایی را ببرد.
۳. پنجاه ویکمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۶۰ آیه، والذّاریات.

معنی کلمه ذاریات در فرهنگ فارسی

نام سور. پنجاه و یکمین از قر آن کریم.

جملاتی از کاربرد کلمه ذاریات

بعد از سوره ذاریات در مکه نازل شده‌است.
از میان ادعاهایی که دربارهٔ محمد بن عبدالله می‌شود، جنون، شایع‌ترین آن‌هاست که قرآن، بیش از سایر ادعاها بدان پرداخته‌است. البته قرآن می‌گوید نسبت جنون، منحصر به محمد نبوده‌است، بلکه این اتهام دربارهٔ دیگر انبیاء نیز تکرار شده‌است. آیه ۵۲ سوره ذاریات در این باره می‌گوید: «بدین سان بر کسانی که پیش از آنها بودند هیچ پیامبری نیامد جز اینکه گفتند ساحر یا دیوانه ای است»