خاست

تا خاست ز خط آتش رخسار ترا دود آفاق سیه ساخت به خورشید گل آلود

فتاد از جلوه تا رعنا سمندت خاست از هر سو ز گلگون سرشک خیل ماتم گرد جولان‌ها

زهی فرزند کز علم و عمل خاست که باب امهات و جد و آباست

هرچند دوای جان ز مرجان تو خاست درد دل من ز درد دندان تو خاست

چنین آرزو خاست در جان ما برینست جاوید پیمان ما

سوادالوجه چون گشتی زدارین ز پیشت خاست یکجا گرد کونین

زین گرانجانی سبک بر پای خاست گفت اینک شاهد عالم خداست

بردبارباش چرا که هرمصیبتی سرانجام از میان خواهد خاست

جمله را تعلیم هر اسم از تو خاست وز مسمی ذرهٔ قسم از تو خاست

امشب که به عزم راه بر خواهی خاست گر خواهی راست عمر من خواهی کاست