خارزار

اشکفت خارزار در شهرستان خرم‌آباد، بخش مرکزی، دهستان کرگاه شرقی، ر وستاس خارزار آبی واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۲ اسفند ۱۳۸۵ با شمارهٔ ثبت ۱۸۱۳۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

از جگرداری گل بی خار گردد خارزار از نیستان نیست پروا جرأت شیرانه را

سینه مجنون ما شد خارزار آرزو در میان نی سواران برق جولانی نماند

دامن ز خارزار تعلق کشیده ایم بر مسند تجرد عیس نشسته ایم

سنت من این است که چون دوستان من راه غلط کنند و پای در خارستان معصیت نهند، اثر زخم خار بیابند بستیزهم در آن خارزار ندوانند که:« اللجاج شوم».

خمیازه را به خنده غلط کرده اند خلق ورنه گل شکفت درین خارزار نیست

درهای گلستان ز پی تو گشاده‌ایم در خارزار چند دوی ای برهنه پا

ایمرغ سدره منزل بگشای بال و بر پر زین خارزار صورت در گلشن معانی

در برگریز سبز بود،هر که می کند دامان خودچو سرو درین خارزار جمع

اگر پیشرو اسب بود، به کوهها و بیشه ها برشود، راه بگذارد و به جاهای خشک و خالی و خارزار رو کند و همگی را به رنج افکند.

چون زخم خار دیدند، بدانند که راه غلط کردند و در خارزار افتادند پیش و پس بنگرند علامات راه ببینند که من در این راه بی فریاد بی نشان، علامتها و نشانها در هوا کرده ام و در این بیابان چوبها فرو برده ام و سنگها درهم نهاده تا مسافران آن نشان ها را بجویند و در این بیابان سرگشته نشوند و اثر قدم من که نامش سنت است در راه بجویند چنانکه اثر قدم شکار را طلبند صیادان در برف و در پی صید دوند، همچنانکه در برف ضلالت و غوایت اثر قدمهای هدایت و نهایت و بدایت مرا بجویند و بکوبند که چون بر قدم من رانند و عنان از خارستان معصیت بگردانند تا در گلستان قبول افتند و با شاهدان و شهیدان که معاشران عشرت ابدند و پادشاهان مملکت سرمد، هم عنان و همنشین و هم جام وهم حریف گردند که:« اولئک مع الذین انعم الله علیهم من النبیّین و الصدیقین و الشهداء و الصالحین» چه جای این است بلکه تفضیل یابند بر فاضلان شهدا که:« فله اجرمائة اﻟﻒ شهید».