خارایی

فرهاد غم تو آهنین بازو بود بیهوده دل صبور خارایی کرد

شیشه نازکدلی دارم مهیای شکست ای سبکدستان، دل چون سنگ خارایی کجاست؟

برکف دل و جان، معرکه آرای شکستیم با شیشهٔ ما کینهٔ خارایی اگر هست

افسرا، گر خود دلی داری و دلداری نداری نام دل بر وی منه، کمتر ز خارایی نباشد