حائر

از آنجا که او تا پایان عمر، در شهر کربلا سکونت داشت لقب حائری به نام او افزوده شد. حرم حسین بن علی و منطقه پیرامون آن را حائر گویند.

شیخ عبدالکریم پس از درگذشت میرزای شیرازی، به نجف و پس از مدت کوتاهی از آنجا به کربلا رفت. اینجا بود که او لقب حائری را برای خود برگزید. (حائر در لغت به گودالی گفته می‌شود که در آنجا آب جمع می‌شود. زمین کربلا را حائر می‌خوانند)