معنی کلمه جاثیه در لغت نامه دهخدا
جاثیه. [ ی َ ] ( اِخ ) نام سورتی از سور قرآن. ( منتهی الارب ). چهل و پنجمین سوره قرآن و آن مکیه و سی و شش آیه است ، پس از دخان و پیش از احقاف. آن را سوره شریعة نیز نامند، بدین جهت که آیه ثم جعلناک علی شریعة من الامر... در این سوره است. و آن مکیه است. قتادة گوید بجز آیه قل للذین آمنوا یغفروا الخ که در مدینه نازل شده است. و تعداد آیات آن به مذهب کوفیان که «حم » را یک آیه محسوب میدارند 37 آیت است و به مذهب دیگران 36 آیت است. ابن ابی کعب از رسول اکرم ( ص ) در فضیلت آن روایت کند: هرکس سوره جاثیة را بخواند خداوند در روز شمار عورتش را بپوشاند و ناراحتی وی را آرامش بخشد. ابوبصیر از ابوعبداﷲ ( ع ) روایت کند که هرکس سوره جاثیه را بخواند پاداش وی آن است که هرگز آتش دوزخ را نبیند و زفیر و شهیق آن را نشنود و پیوسته با محمد( ص ) باشد. ( مجمع البیان ج 2 ).