تاریک چشم

معنی کلمه تاریک چشم در لغت نامه دهخدا

تاریک چشم. [ چ َ / چ ِ ] ( ص مرکب ) کوته نظر. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || شب کور. ( آنندراج ). || آنکه بینایی چشم او کم باشد. ( ناظم الاطباء ).

کسی که بینایی چشمش کم باشد، نابینا.

( صفت ) ۱- آنکه بینایی چشمش اندک باشد چشم تاریک ضعیف چشم . ۲- کوته نظر. ۳- ( اسم ) شب کور
تاریکی بینائی .

چو آتش در کمانداری می افروخت شب تاریک چشم مور می دوخت

پرده غفلت برافگن، تا دلت روشن شود روزن این خانه تاریک چشم عبرت است

دل را سیاه آه غم آلود می کند تاریک چشم روزنه را دود می کند

بیا ای عندلیب گلشن من ببین تاریک چشم روشن من

در میان دو آفتاب مرا گشت تاریک چشم عالم بین