بادام چشم

حریف تلخی بادام چشم او که شود؟ تلافی ار ننماید لب شکرخایش

به وام گیر ز بادام چشم خود تلخی مکن چو پسته بی مغز در تبسم شور

بوسیم پستهٔ لب و بادام چشم او تا نقل و می زچشم و لب وی خوریم ما

درین چمن که گلش خار در بغل دارد خوشا کسی که چو بادام چشم بسته دمید

خاقانیی که بستهٔ بادام چشم توست چون پسته بین گشاده دهان در برابرت

ز دست ساقی بادام چشم پسته دهان بخواه باده به وقت شکوفه بادام

شیرینیم زیان چو همی داشت می کند بادام چشم من ز شکر خواب اجتناب

جان بسته بادام چشم و قند آن لعل لبیم دارد تمنّا در جهان یک بوسه‌ای زان پسته دل

بخنده ای بت بادام چشم شیرین لب شکر بریزد از آن پسته دهان که تراست

بس که بادام چشم او تلخ است زهر می بارد از شکر خوابش