باد تند

ز باد تند و از هرّای باران همی تازند پنداری سواران

و مروی است که «پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم جوادترین خلق بود و در ماه رمضان مثل باد تند بود که هیچ چیز را نگاه نمی داشت».

که باد تند این خاک خطرناک چنین گلهای بسی کرده‌ست خاشاک

کسی کاو را چراغی مستقیم است چراغش را ز باد تند بیم است

ز دلم به باغ حسنت همه باد تند خسپد تویی، ار چه شاخ نازک، نتوان بدین شکستت

چو باد تند زد ناگه بر ایشان همه جمعیت خس شد پریشان

نبُد آب و نبُد خاک و نه آتش نه باد تند الّا روح مهوش

چین بر رخم چگونه نیفتد؟ که روز وشب چون عمر، باد تند روی در وزیدن است

وز باد تند سیر سبک تر جهد عدو چون از نیام بر کشد آب ظفر نگار

ز جوش ناله به دل اضطراب بسیار است چو باد تند شود، موج آب بسیار است