با رنگ و بوی

عارضش غرق عرق از می ولی با رنگ و بوی بود گوئی سیب سرخ اندر گلاب انداخته

بهشتی بود باز با رنگ و بوی ز تیر تو ای شیر پرخاشجوی

جزیری بزرگست با رنگ و بوی دو صد میل ره لاقطه نام اوی

زمینی بدان گونه با رنگ و بوی از ایشان به ویرانی آورده روی

جهان کِشته‌زاری‌ست با رنگ و بوی در او عمر ما آب و ما کشت اوی

چگونه گلستان گوید کسی آن دلستانی را که گل با رنگ و بوی خود نموداریست از رنگش

جوان داردش گاه با رنگ و بوی گهش پیر بینی دژم کرده روی

یکی شارستان دید با رنگ و بوی بسی مردم آمد به نزدیک اوی

گل به بستان گر بود با رنگ و بوی کی بود چون چهره زیبای تو