ابدست

جزای نیکی او بی‌نیازی ابدست گمان بری که مگر شرح نام اوست جزاش

چون عشق بنزد عقل ملک ابدست ملک ابدی بهر گدائی نرسد

از آنچه عهد وجودست و مدّت ابدست هزار سال بقای تو باد افزونتر

پاس گفتار نگهبان حیات ابدست شمع از تیز زبانی است که سر می بازد

سفر دراز نباشد به پای طالب دوست که زنده ابدست آدمی که کشته اوست

عشق تو کان دولت ابدست لیک وصل جمال تو کان‌تر

زین کار ترا نوید عمر ابدست کو جان عزیز تست با که پیوست