اباضیه

معنی کلمه اباضیه در لغت نامه دهخدا

اباضیه. [ اِ ضی ی َ ] ( اِخ ) فرقه ای از خوارج منسوب به عبداﷲبن اباض و آنان مخالفین خود را از اهل قبله کافر شمرند و گویند مرتکب کبیره موحد است لکن مؤمن نیست ، و حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام و بیشتر صحابه را کافر خوانند.

معنی کلمه اباضیه در فرهنگ فارسی

از فرق خوارج ( ه . م . ) تابع عبد الله بن اباض تمیمی ( نیمه دوم از قرن اول هجری ) اند که پیروانش در مغرب هنوز وجود دارند . اینان بعکس ازارقه نسبت به مخالفان خود مبالغه نمی کنند حتی می گویند می توان با آنان وصلت کرد و از خارجی هم ارث برد . بر روی هم بمسالمت نزدیکتردند . قتال با مخالفان را بطور ناگهانی جایز نمی دانند مگر بعد از دعوت و اتمام حجت و اعلان قتال .
فرقه از خوارج

معنی کلمه اباضیه در دانشنامه آزاد فارسی

اِباضیِه
پیروان عبدالله بن اِباض و از فرق معروف خوارج. این فرقه در ۶۵ ق، با کناره گرفتن عبدالله بن اباض از ازارِقِه و برگزیدن راه اعتدال، ظاهراً برای سازش با عبدالمَلِک بن مروان و خروج برضد زُبِیْدیان در بصره، پدیدار شد. پس از او جانشینش ابوالشّعْثاء جابر بن زید اَزْدی نیز همان سیاست را در قبال خلفای اموی در پیش گرفت تا این که حجاج بن یوسف به کشتن اباضیه، همچون دیگر خوارج، پرداخت. در روزگار او بیشتر سران اباضی به عُمان تبعید شدند. پس از جابر، شاگرد ایرانی الاصلش، ابوعبیده مسلم بن کریمۀ تمیمی، بصره را مرکز پنهانی تعلیمات اباضی کرد. با درگذشت ابوعبیده، جماعت اباضیۀ بصره متفرق شدند و خود مراکزی در کوفه، حجاز، حَضْرَموت، یمن و عُمان ایجاد کردند. سپس فرقۀ اباضی به شرق و شمال افریقا، سواحل خلیج فارس و ایران نیز گسترش یافت. هم اکنون گروه هایی از اباضیه در عُمان و شمال افریقا باقی اند و اباضیه کیشِ قبایل عمانی غافری، هِنا و برخی سران دولت عمان و مذهب رسمی این کشور است. عقاید اباضیه جز در پاره ای موارد، موافق اهل سنت و جماعت است. افتراق اصلی آنان از سایرین در کافر دانستن مرتکب گناه کبیره است. در نظر آنان، اصرار بنده بر گناهان صغیره موجب هلاکت است، اما او موحّد است نه کافر و نه فاسق. میان نفاق و شرک تفاوت است؛ منافق کسی است که به خدا دروغ ببندد پس نفاق کفر است نه شرک. خداوند قدیم و فَعّال مایَشاء است و صفات خدا عین ذات اوست. وَهَبیۀ مغرب، به نام های حارثیه و طُرَیفیه از شاخه های معروف این فرقه اند. آراء این فرقه نسبت به زمان آغاز آن بسیار تعدیل شده و کلیه احکام و اعتقادات و مواضع این فرقه هم اکنون در مجموعه ای ۴۳جلدی در عمان به چاپ رسیده است.

معنی کلمه اباضیه در دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] اِباضیّه، یا اَباضیّه، فرقه ای منسوب به عبدالله بن اباض تمیمی و از کهن ترین فرق شکل گرفته در بین مسلمانان. با اینکه این فرقه در برابر اکثریت مسلمانان (اهل سنت و تشیع) گروه کوچکی به شمار می آید، ولی از لحاظ تاریخی و شناخت اعتقادات فرق و مذاهب، دارای اهمیت بسیار است. باورمندان به این فرقه در عمان، زنگبار و شمال آفریقا زندگی می کنند.
اگرچه اباضیان را از خوارج دانسته اند و در برخی اندیشه ها همراه خوارجند، اما متأخرین اباضیه از اینکه آنان را از خوارج بدانند، ابا دارند. آنان در تقابل با دیگر مسلمانان راهی معتدلانه تر از خوارج پیش گرفته اند.
جوامع اباضی تاکنون در انزوای نسبی به سر برده و آن چنان که باید، شناخته نشده اند. ظاهراً اباضیان تنها گروه باقیمانده از خوارج اند، اما چنانکه از منابع بر می آید، صُفریان (گروهی دیگر از خوارج) نیز تا نیمه سدهٔ ۵ق/۱۱م در سرزمین های اسلامی می زیستند. که سرانجام در اباضیه محو شدند.

جملاتی از کاربرد کلمه اباضیه

اباضیه مذهب خود را الدعوه، مذهب الحق، فرقه المحقه و فرقه الناجیه می‌خوانند و آن را کهن‌ترین مذهب اسلامی، نزدیک‌ترین مذهب به عصر نبوّت و نزدیک‌ترین مذهب به روح اسلام می‌دانند. اباضیه میانه‌روتر از دیگر گروه‌های خوارج به‌شمار می‌روند.
اتحادیه جهانی علمای مسلمان در سال ۲۰۰۴ میلادی توسط یوسف قرضاوی و عبدالله بن بیه از علمای اهل سنت، محمد واعظ‌زاده خراسانی از علمای اهل تشیع و احمد بن حمد بن سلیمان الخلیلی از علمای اباضیه تشکیل شده است.
اسلام در جیبوتی دارای سابقه ای طولانی است، اولین بار در زمان حیات محمد در شاخ آفریقا ظاهر شد. امروزه ۹۸٪ از ۴۹۰٬۰۰۰ ساکنانجیبوتی مسلمان هستند. به گفته پیو، ۷۷٪ از فرقه سنیسم (اصولاً پیرو سنت قانونی شافعی)هستند، در حالی که ۸٪ مسلمان غیر فرقه ای هستند و ۱۳٪ باقیمانده از فرقه‌های دیگر مانند قرآن گرایی، شیعه، اباضیه و غیره هستند. پس از استقلال، جمهوری نوپای نظام حقوقی را تا حدی مبتنی بر قوانین اسلامی ساختند.