ابائی

تا باز آمد به عذر دیدم ز دمش کانجا ز برای من ابائی می‌پخت

زان ابائی که بوبکس نرسید سیر خورد او و هیچ رنج ندید

هر ابائی که در خورد به بساط وآورد در خورنده رنگ نشاط

خرد را چه گوئی که بر خوان دو نان ابا بینی ار خود ابائی نیابی