تصویرسازی یا تصویرگری یکی از زیرشاخه های هنرهای تجسمی است و به نوعی از اثر خلاقانهٔ تصویری گفته می شود که القاکنندهٔ تجسمی یک مفهوم یا روایت با فرم بصری است. این مفهوم و روایت می تواند داستان، شعر، مقاله ای در روزنامه و کتاب و حتی تبلیغات تجاری، سرگرمی ها و اشکال و فرم های روی کالاها و لباس ها باشد. تصویرگری، نقاشی روایی است. راوی مجسّمِ متن؛ همراه یا بدون متن کاربرد دارد، و می تواند دنباله دار، یا تک فریم باشد. تفاوت اصلی تصویرگری با نقاشی، هدفمند بودن آن برای کاربرد مشخص، در نظر گرفتن مخاطب و سفارش دهنده است و از این نظر مشابهات بسیاری با طراحی گرافیک دارد. از انواع تصویرگری می توان: نقاشی های داخل کتاب های کودک و روی جلد کتاب های بزرگسال ( و گاه داخلی برای متن - که در ایران، تصویرگری برای متن بزرگسال کمتر رایج است ) ، تصویرسازی علمی، نقاشی های روی پوسترهای تبلیغاتی و اقلام تجاری، داستان های مصور ( کمیک استریپ ) ، و طراحی ها و نقاشی های داخل مجلات و روزنامه ها را نام برد. واگیره دراصل یک قسمت از یک طرح بزرگ است نمونه این تکرارها درنقوش سفال های دوره های اولیه آشکاراست. در دوره هخامنشی به نقش برجسته های تخت جمشید با نقش سربازها با شمایلی یکسان که در واقع تکرار یک نقش است برخورد می کنیم. این نقوش می تواند انسان حیوان گیاه ویا عنصر سمبولیک باشد. در تصویرسازی های ایرانی بخصوص تذهیب تکرار نقش مایه بسیار استفاده شده اگر این تکرار مستقیم باشد واگیره انتقالی و اگر به صورت قرینه باشد واگیره متقارن نامیده می شود. نقش مایه نقش مایه یا موتیف های ایرانی اساس طراحی ونقش نگارها در نگارگری ایرانی است که درآن ها از گل ها غنچه برگ های درختان حیوانات الهام گرفته شده است. در دوره هخامنشی ما نوعی ترکیب نمادهای متفاوت از حیوانات متفاوت دریک موجود هستیم پودرهای رنگی که درطبیعت یافت می شود و به شکل رنگ های جسمی استفاده می شود. رنگ های روحی ( جوهرهای رنگی ) که بیشتر منشأ گیاهی دارندمانند پودرهای رنگی نیازبه چسب یا صمغ ندارند مانند:رنگ پوست گردو رنگ های مورد استفاده درقدیم دودسته :رنگ های جسمی و روحی تقسیم می شوند رنگ های جسمی منشأ رسوبی دارند و حالتی تخت و پوشاننده دارند مثل لاجورداخرا رنگ های روحی بیشتر منشأ گیاهی دارند و حالت شفاف دارند مثل رنگ قهوه ای از پوست گردو. درنگارگری ایرانی اغلب رنگ های جسمی به عنوان ته رنگ و زمینه استفاده می شود در حالی که رنگ های روحی برای قلم گیری و ساخت وساز استفاده می شود.
معنی کلمه تصویرسازی در ویکی واژه
فرایند ساخت تصویر.
جملاتی از کاربرد کلمه تصویرسازی
تخصص دانشگاهی پینکر علوم شناختی دیداری و روان‌شناسی است. تحصیلات دانشگاهی او شامل آزمایش‌های بر روی تصویرسازی ذهنی، ساختار شناخت، توجه دیداری، پیشرفت زبان در کودکان، پدیده‌های منظم و نامنظم در زبان، ریشه‌های عصبی کلمات و دستور زبان و روان‌شناسی کنایه و تعبیر، است. او دو کتاب فنی منتشر کرد که نظریهٔ عمومی‌ای را پیرامون فراگیری زبان و به‌کارگیری آن در یادگیری افعال در کودکان، پیشنهاد می‌داد. در کتابهایی کمتر دانشگاهی، او زبان را به عنوان یک «غریزه» یا سازگاری بیولوژیکی که توسط انتخاب طبیعی شکل گرفته، مورد استدلال قرار می‌دهد. در این دیدگاه، او در مقابل نوام چامسکی و دیگر کسانی است که توانایی انسان برای یادگیری زبان را محصول جانبی سایر سازگاری‌ها می‌دانند.
آفانتازیا را می‌توان متضاد هایپرفانتازیا، که شرایط داشتن تصویرسازی ذهنی بسیار واضح است، در نظر گرفت.
انحراف تصویر حاصل از دستگاه نوری از تصویر واقعی، کج‌نمایی می‌باشد که در تصویرسازی با نورهای مرکب به دلیل وجود طول موج‌های مختلف نور، کج‌نمایی رنگی خواهیم داشت.
ابوالفضل محترمی، متولد ۱۳۵۲ در تهران، دانش‌آموختۀ تئاتر از دانشگاه هنر، دارای مدرک درجه دو هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کارتونیست، مدیر هنری، تصویرساز، انیماتور و کارگردان انیمیشن و ناشر است. همکاری با نشریات و روزنامه‌ها در زمینۀ کارتون و تصویرسازی برای کتاب‌های طنز و کتاب‌های آموزشی از دیگر اقدامات او در این زمینه است.
وزن در شعرهای نیما و اخوان با نوع شعری که احمد شاملو سراینده آن بود تفاوت دارد. شعر نیمایی دارای وزن عروضی بوده و تنها هجاهای شعر تساوی خود را از دست داده‌اند و کوتاه یا بلند می‌شوند ولی در شعر سپید که احمد شاملو آن را پایه‌گذاری کرد از وزن خبری نیست و به جای آن از تصویرسازی واژگانی و موسیقی درونی استفاده می‌شود.
راکهام از جوهر سیاه و آبرنگ برای تصویرسازی‌های خود استفاده می‌کرد و تا پایان دههٔ ۱۸۹۰ دارای سبکی مخصوص به خود شده بود که کاملاً با فرایند جدید چاپ به صورت چهاررنگ، اختراع نوینی که هنر تصویرگری کتاب را متحول ساخته بود، همخوانی داشت. همچنین بیشتر کارهای او دارای فضایی فانتزی با جزئیاتی طبیعت‌گراییی و نسبتاً گوتیک‌وار و وهم‌آلود بود که از بهترین نمونه‌های آن می‌توان به تصویرسازی‌های او برای کتاب‌های پیتر پن در کنزینگتون گاردنز (۱۹۰۶)، ماجراهای آلیس در سرزمین عجایب (۱۹۰۷) و داستان‌های پریان هانس کریستین اندرسون (۱۹۳۲) اشاره نمود.
راکول در ۱۹۴۲ برای سی سال تصویرسازی حرفه‌ای کرده بود و دوران کاری موفقی داشت. علاوه بر این در میانه این سال، شخصیت گیلیس او مشهور شده‌بود. لوریمر از ۱۸۹۸ تا ۱۹۳۶ سردبیر پست بود. پس از او وزلی دبلیو. استاوت[د] برای پنج سال سردبیر پست شد. در اوایل ۱۹۴۲، استاوت مقاله‌ای با عنوان «پرونده‌ای علیه یهود» منتشر کرد که منجر به لغو تبلیغات و اشتراک‌ها شد. چنین شایع بود که در سال ۱۹۴۲ پست از لحاظ اقتصادی دچار مشکل شده‌است. به‌زودی بن هیبس[ذ] جایگزین استاوت شد که مشکلات مجله را حل کرد.
باغداساریان در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و سپس در مؤسسه انتشارات فرانکلین به کار گرافیک و تصویرسازیِ کتاب پرداخت. او به همراه نورالدین زرین‌کلک و ابراهیم حقیقی در پیشبرد مؤثر سفارش‌های گرافیکِ آتلیهٔ گرافارم در فاصله سال‌های ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۷ نقش فعال و مؤثری داشت. عمدهٔ فعالیت‌های آتلیهٔ گرافارم در آن ایام در زمینهٔ طرح ژنریک دارو بود که کارخانجات داروپخش و انجمن داروسازان نظام پزشکی از پیشگامان آن بودند. آراپیک در پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷ نیز در کنار گروهی از دانشجویان دانشکده هنرهای زیبا که پوسترهایی را برای انقلاب خلق می‌کرده‌اند حضور داشته‌است.
یکی از تخصص‌های او در زمینه ایجاد لوحه کتاب بود معمولاً با روش لیتوگرافی رنگی آنرا انجام می‌داد. او بیش از ۱۰۰ نمایشگاه برپا کرد و تصویرسازی صدها کتاب را انجام داد و طراح صحنه و لباس برای تعداد فراوانی نمایش‌نامه و تئاتر بود.
اولین نقاشی‌های او پس از بازگشت برای گروه پیج و به دنبال آن نقاشی‌های دیواری در عمارت خانواده مشچرسکی در مسکو بود. در سال ۱۸۶۷، بازی او از کاترین کبیر در کارگاه اتین موریس فالکونه، عنوان پروفسور را برای او به ارمغان آورد. آن را ملکه ماریا الکساندرونا به دست آورد. برای بیست سال بعد، او بسیار کار کرد تا تقاضا برای تصاویرش را تأمین کند. که بسیاری از آنها به تصویرسازی در مجلات تبدیل شدند. از سال ۱۸۷۱، او برای شرکت فدرال یونیتاری ایالتی، طراحی اوراق بهادار، اوراق قرضه و سایر اوراق بهادار کار کرد.
