جامعه‌شناس
معنی کلمه جامعه‌شناس در ویکی واژه
جملاتی از کاربرد کلمه جامعه‌شناس
تقی آزاد ارمکی (زاده ۱۰ شهریور ۱۳۳۶ در ارمک کاشان) جامعه‌شناس و نویسنده ایرانی و استاد تمام دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران است. او در سال‌های ۱۳۷۴–۱۳۸۴ رئیس دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران بود. وی همچنین ریاست مرکز تحقیقات، مطالعات و سنجش برنامه‌ای صدا و سیما را بر عهده داشت.
در سال ۲۰۱۲، رایت به عنوان رئیس انجمن جامعه‌شناسی آمریکا انتخاب شد.
برای طراحی و توصیف پرچم نیاز به اطلاعات فنی و تخصصی پرچم‌شناسی و جامعه‌شناسی و همه‌پرسی در قانون اساسی کشور مربوطه هست.
ماهنامهٔ آلیک از ۱۹۶۱ میلادی در ۳۶ شمارهٔ پیاپی انتشار یافت. این ماهنامه شامل بخش‌های ادبی، جامعه‌شناسی، تفسیر ماهانهٔ سیاسی، هنری، علمی و فکاهی بود.
در سال ۱۳۲۸ در دورهٔ ۱۶ و ۱۵ به نمایندگی مجلس شورای ملی انتخاب شد؛ اما پس از مدتی از کارهای سیاسی کناره گرفت و به تحصیل در رشتهٔ ادبیات پرداخت و موفق به اخذ مدرک لیسانس ادبیات شد. بلافاصله دکترای ادبیات را نیز از دانشکده ادبیات تهران گرفت و در همان‌جا به تدریس مشغول شد، تا سال ۱۳۴۸ که به فرانسه رفت و دکترای جامعه‌شناسی ادیان را از دانشکده سوربن فرانسه اخذ کرد. در همان زمان نیز رساله‌ای در مذهب جعفری به زبان فرانسه نوشت که نشان دهندهٔ تسلط او بر زبان فرانسه بود. در طول زندگیش سفرهای زیادی به کشورهای مختلف انجام داد، اما طبق گفته خودش با جان و دل به زادگاهش بر می‌گشت و از سفر به کرمان لذت می‌برد.
در جامعه‌شناسی، مفهوم اقتدار عقلانی - قانونی از اقتدار سه‌گانه ماکس وبر (یکی از چندین طبقه‌بندی حکومت از سوی جامعه‌شناسان) سرچشمه می‌گیرد و دو صورت دیگر، اقتدار کاریزماتیک و اقتدار سنتی هستند. همه سه نوع سلطه، نمونه‌ای از مفهوم سنخ آرمانی او را نشان می‌دهند. وبر خاطر نشان کرد در تاریخ آن سنخ آرمانی، همیشه با سلطه ترکیب یافته‌است.
او عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی است و عضویت گروه‌های تخصصی مانند انجمن جامعه‌شناسی ایران و مدیریت گروه علمی - تخصصی مطالعات زنان این انجمن، عضویت انجمن محققان مستقل مسایل زنان، و داوری جایزه کتاب صدیقه دولت‌آبادی را داشته‌است.
وی بیشتر دوران خدمت خود را در بندرعباس و جزایر خلیج فارس گذراند. در سال ۱۳۵۱ به علت فعالیت‌های سیاسی از کار برکنار شد و از آن تاریخ تا انقلاب بهمن ۱۳۵۷ به تدریس علوم سیاسی و اقتصاد در دانشکده‌های مختلف در ایران پرداخت. در همین دوران مقاله و کتاب‌های خود را در زمینه‌های علوم سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فنی به نگارش درآورد که از آن‌ها می‌توان به «ارمغان شوم»، «بد آموزی‌های استعمار»، «محاکمه خلیج فارس نویسان»، «جغرافیای اقتصادی جهان»، «آفتاب غروب ناپذیر»، «اقتصاد خاور میانه»، «جامعه‌شناسی اقتصادی»، «مدیریت صنعتی»، «اقتصاد ایران»، «اقتصاد توسعه»، «اقتصاد اجتماعی و برنامه ریزی اقتصادی»، اشاره نمود.